Bu haftaki blog tasarmızda bacak baş parmağında pıtrak görülen Hallux Valgus deformitesinin etiyolojisi, değerlendirilmesi, sınıflandırılması ve tedavisinde konservatif yöntemlerini literatür çallıkışmaları ile inceleyeceğiz. Bacak anatomisi, yüklenme mekanikleri ve hastalıkları ile vücudun sair bölgelerine bakılırsa daha muhtelitşıktır. Mirinç ise ayağın hem yeterince kıpırdak olan kısmıdır hem de yere taşıma edilen kuvvetin ahit ahit %90’ına kadar olan bölümünü yüklenen özelleşmiş bir kısmıdır. Mirparmakta yaşanmış olan her türlü maraza, yevmi dirim kalitesinde ağırbaşlı bozukluğa sırat açabilir. Halluks Valgus; hasetmüzde giderek artan bir çoğunlukla rastlanan, karışma edilmediği takdirde hastanın günllük aktivitelerini sonra derecede kısıtlayan, ayağın bediiyat görünümünü bozan, vecalı ve akut bir bacak temelparmağı hastalığıdır. Halluks Valgus (HV) deformitesi ilk olarak 1871’de Carl Huster tarafından tanılamamlanmış ve birinci parmağın abduksiyon kontraktürü ve laterale deviyasyonu olarak tanım edilmiştir. Halluks valgus deformitesi, söz manaı itibariyle bacak temelparmağının dünyaa açılanması olarak nitelendirilmesine rağmen kompleks bir deformitedir. Ayakta mevcut çeşitli patolojileri de kucakermektedir. Mirparmağın MTF eklemi, bir sesamoid mekanizması ile eklemi stabilize eden ve motor ker sağlayan bir saf intrensek sandık sahip olması nedeni ile özel bir eklemdir. Birinci parmağın bacak mekaniğindeki önemi, metatarsokuneiform eklemin lokalizasyonunun transvers ve medial longitudinal arkların kesiştiği yerde olmasından kaynaklanır. Medial longitudinal ark ayağın en önemli yüklük taşıyan bünyesıdır ve yürüme sırasında optimal desteği sağlamlayabilmesi birinci parmağın kinematiğine sınırlıdır. Halluks Valgus Etiyolojisi: Bacak, evrimsel tadilat sırasında baş fonksiyonu olan kavrama kabiliyetinin çoğunu yitirmiştir. Ancak bu tadilat sonucunda üstelik adduktor hallusis kası kavramayı kolaylaştıracak yerleşime sahip olarak kalıktır. Antagonisti (bir kasın hilaf teamüllevini gharabelik kas) olan abduktor hallusis kası ise mekanik olarak dezavantajlı durumdadır. Bu imbalansın halluks valgus etyolojisi ile ilişkili olabileceği düşünülmektedir. Halluks Valgus, çoğunlukla ayakkabı giyen toplumlarda görünen bir sorundur. Halluks Valgus oluşumundaki omurga nedenin ayakkabı allıkışkanlığı bulunduğunu destekleyen bir meyanştırmada Lam ve Hodgsson, ayakkabı kullanan toplumlarda normal nüfusun %33’u¨nde Halluks Valgus oluşumunda enseış saptamışlardı. Ayakkabı giymeyen toplumlarda ise bu tenasüpın % 1,9 yöreında bulunduğunu bildirmişlerdir. Hereditenin sağlam çok kişide halluks valgus oluşumunu etkilediğine inanılmaktadır. Ancak genetik geçiş tam olarak gösterilememiştir. Tabanğın pronasyonuna ve bacak ön bölümünün abduksiyonuna illet olabilecek metatarsus primus varus (MPV), pes planus, pes planovalgus, pes ekinovarus deformiteleri de halluks valgus sebepleri arasındadır. Halluks valgusun sair intrensek nedenleri beyninde aşil tendon kontraktürü, generalize eklem laksitesi, MTF (metatarsofalangeal) eklem hipermobilitesi ile poliomyelit, serebral palsi, serebrovasküler olaylar kadar nörolojik hastalıklar, gut, romatoid artrit, psöriatik artrit kadar romatizmal hastalıklar, antrparantez temelparmağın aşırı büyüklüğü, ikinci parmağın amputasyonu, polidaktili kadar daha seyrek göru¨nen durumlar da nüshalabilir. Bazı meyanştırmacılar halluks valgusun hanımlarda çok daha pıtrak görünmesine özen çekmişlerdir. Ancak bunun sebebinin genetik intikalten çok kadınların erkeklere bakılırsa daha okkalı sivri uçlu sıkıntılı, topuklu ayakkabı giymeleri olduğu düşünülmektedir.